مجله دلتا

غار سهولان مهاباد یکی از دیدنی‌ترین و جالب‌ترین غارهای ایرانی است. غاری که بعد از بازدید از آن شیفته‌اش‌ می‌شوید و دل‌تان می‌خواهد بارها و بارها از آن دیدن کنید. ساکنان این غار زیبا، کبوترهای چاهی هستند. با مجله دلتا در غارنوردی غار آبی سهولان همراه باشید.

غار سهولان مهاباد

سهولان یکی از جاذبه‌های بی‌نظیر در سرزمین آذربایجان است. این غار از جاهای دیدنی مهاباد است و در ۴۳ کیلومتری جنوب شرقی این شهر، در محور مهاباد–بوکان قرار دارد.

غار سهولان در مجاورت روستای سهولان قرار دارد و نامی کردی است. در زبان مردمان کرد، این منطقه «سهول» به‌معنای یخ است. علاوه بر این نام، مردمان محلی منطقه به خاطر لانه‌سازی و زندگی کبوترها در این غار به آن «کونه کوتر» یعنی «لانه‌ کبوتر» می‌گویند.

کونه کوتر را برای بخش آبی غار و «کونه مالان» را برای بخش قسمت خشکی به کار می‌برند. «مالان» نیز به‌ معنای پناهگاه است.

سهولان؛ غاری سحرانگیز و تماشایی

غارها، جهانی ناشناخته در دل‌ کوه‌ها و درون زمین هستند. کافی است پا به درونشان بگذارید تا محو تماشای آن‌ها شوید. غار سهولان یکی از همین غارهای بی‌نظیر است و دومین غار آبی ایران است که قدمت آن به دوران دوم زمین‌شناسی یعنی کرتاسه می‌رسد. گوشه‌گوشه‌ این غار آهکی پر از دیدنی‌های چشم‌نواز است.

قندیل‌های زیبا و تماشایی که سقف و دیوارهای سهولان را مزین کرده‌اند و اشکال مختلف آهکی که در اثر ریزش آب و ایجاد سائیدگی صخره‌های آهکی به وجود آمده‌اند. عروس‌دریایی، هشت‌پا، مار‌ماهی، لاک‌پشت، پای‌فیل، شیر و خوشه‌انگور از جمله این اشکال آهکی است.

یکی از هیجان‌انگیزترین تفریح‌ها در غار سهولان، قایق‌سواری در دریاچه‌ها و حوضچه‌ها است که با یک نگاه می‌توانید پی به رازهای درونی‌شان ببرید. چراکه دریاچه‌ها مملو از آب‌های زلال و صافی هستند که تا چند متر می‌‎شود داخل آن‌ها را دید.

ویژگی‌های سهولان

غار سهولان دارای دو ورودی است. با طی کردن پله‌ها، به عمق ۳۰ متری زمین می‌روید که البته با نزدیک‌شدن به عمق زمین و کف غار، فشار هوا افزایش و اکسیژن هم کم می‌شود و رطوبت هوا به ۷۸ درصد می‌رسد.

این غار از دو بخش آبی و خشکی تشکیل شده که هم مکانی برای غارپیمایی است و هم با داشتن سه حوضچه یا دریاچه امکان سوار شدن بر قایق و عبور از آن‌ها در محدوده‌های مشخص وجود دارد.

ساکنان غار سهولان چه کسانی هستند؟

شاید جالب باشد که بدانید ساکنان این غار موجودات عجیب و غریب افسانه‌ای که در فیلم‌ها دیده‌اید و در داستان‌ها شنیده‌اید نیستند. کبوتران چاهی زیادی برای لانه‌سازی و گذران زندگی در سهولان خانه دارند و این غار خانه کبوتران است. در جاهای مختلف غار نیز خفاش‌ها آشیانه‌ ساخته‌اند.

به‌دلیل تاریک بودن و نبود نور، هیچ نوع جلبکی در آب دریاچه‌ سهولان رشد نمی‌کند و تنها جانداران میکروسکوپی وجود دارند.

پیشنهاد مطالعه: مطلب آیا روستای ارواح سنگی تهران را دیده‌اید را مطالعه کنید.

هتل نیشیاما ژاپن قدیمی‌ترین و کهن‌ترین هتل دنیا است. این هتل که نقش مهمی در گردشگری ژاپن بازی می‌کند ساختش به سال ۷۰۵ میلادی باز می‌گردد. زمانی که کسی در دنیا هتلی نساخته بود. با مجله دلتا همراه باشید تا به این هتل جذاب برویم.

درباره هتل نیشیاما ژاپن

این هتل هنوز هم به دست همان خانواده‌ای که آن را ساخته اداره می‌شود و این پنجاه‌ و دومین نسل از خانواده است که مدیریت هتل را بر عهده دارد. نیشیاما بر خلاف قدمتش کماکان نو به نظر می‌رسد و اتاق‌های آن به سبک سنتی ژاپن طراحی شده است.

ارائه خدمات عالی و وجود چشمه‌های آب گرم فوق‌العاده در این هتل اقامت را برای گردشگران لذت‌بخش‌تر می‌کند. این هتل در کوهپایه کوه آکایاشی قرار دارد و منظره زیبایی را در اختیار میهمانانش قرار می‌دهد. این هتل هنوز هم در حال فعالیت است.

ثبت در گینس

نیشیاما در سال ۲۰۱۱ میلادی بصورت رسمی در رکوردهای گینس به ثبت رسید. با گذشت حدود ۱۳۰۰ سال از زمان تاسیس این هتل ۵۲ نفر مالک این هتل شدند و هنوز هم مالکیت این هتل دست به دست می‌شود.

این هتل تا به امروز بارها بازسازی شده که آخرین بارش سال ۱۹۹۷ میلادی بوده است. ۳۷ اتاق دارد که در آنها کشیدن سیگار مجاز نمی‌باشد. همچنین رستورانی هم در آن موجود است که خوراک‌های خوشمزه‌ای را به میهمانان عرضه می‌کند.

این هتل به دلیل قدیمی‌ترین هتل دنیا بودن، هتلی گران قیمت است و میانگین هزینه اقامت در آن بین ۳۷۵ تا ۵۲۶ دلار می‌باشد.

فضای داخلی هتل نیشیاما

فضای داخلی قدیمی‌ترین هتل دنیا به سبک ژاپنی طراحی و چیدمان شده است. با وجود این چیدمان، میهمانان این هتل محل اقامت خود را همان‌گونه که انتظار داشتند به‌ نوعی مدرن یافته‌اند.

در این هتل هیچ‌گونه دسترسی به تلویزیون و اینترنت وجود ندارد. هر کدام از این اتاق‌ها، زمانی را میزبان امپراطوران، جنگ سالاران یا سامورایی‌ها بوده‌اند.

ساختمان این هتل در دره کوه واقع شده است، طوری‌که از تمام پنجره‌ها می‌توان به قله کوه نگاه کرد. استحمام در چشمه‌های آب‌گرم و قدم‌زدن در امتداد مسیرهای کوه همگی بسیار انرژی‌بخش است.

حرارت مرکزی هتل، توسط چشمه‌های آب‌گرم تأمین می‌شود و همچنین تمام آب مورد استفاده در هتل نیز از آن تهیه می‌شود. این چشمه در قسمت ورودی هتل قرار دارد.

این هتل دارای یک فضای خلوت و آرام، به دور از فشار و شلوغی زندگی شهری و ماشینی است که برای مدیتیشن و ریلکس‌کردن مورد استفاده میهمانان هتل قرار می‌گیرد.

پیشنهاد مطالعه: مطلب جاده مخوف استخوان، جاده‌ای مملو از اسکلت انسان را بخوانید.

روستای وردیج تهران روستایی بالاتر از ورد‌آورد است که بخشی از کن‌سولقان محسوب می‌گردد. این روستا بخاطر سنگ‌های عجیبی که در آن وجود دارد به روستای ارواح سنگی شهرت یافته است. در ادامه با مجله دلتا همراه باشید تا شما را با روستای ارواح سنگی آشنا کنیم.

روستای وردیج تهران

در منطقه ۲۲ شهر تهران جاده‌ای زیبا و پر‌پیچ و خم وجود دارد که انتهای آن به روستای وردیج ختم می‌شود. بعد از این روستا، روستای دیگری با نام واریش وجود دارد.

به این روستا، روستای “آدمک‌جیان” نیز می‌گویند. وردیج بزرگ‌ترین روستا در منطقه شمال غرب تهران محسوب می‌گردد. مسیر رسیدن به روستای ارواح سنگی در امتداد رودخانه‌ای است که در دره کن جاری است.

آب و هوای روستای وردیج

وردیج در منطقه‌ای کوهستانی قرار گرفته است و به همین دلیل مقصد مناسبی برای سفرهای یک روزه تابستانی محسوب می‌شود.

این روستا در فصل‌های گرم سال، آب و هوای خنک و مطبوعی دارد اما در فصل زمستان سرمای هوا به قدری شدت می‌گیرد که موجب خارج شدن ساکنان از آن منطقه می‌شود.

جاذبه‌های گردشگری وردیج

چشمه‌های متعدد از قبیل چشمه‌شاه و چشمه‌پااورزا، رودخانه‌های گوارا و باغ‌های سرسبز وسیع با درخت‌های گردو، توت، شاه‌توت، سیب، آبشار‌لت‌مال و دامنه ارواح سنگی از جمله جاذبه‌های گردشگری روستای ارواح سنگی وردیج هستند.

داستان ارواح سنگی

یکی از دلایل نام‌گذاری روستای وردیج با عنوان روستای ارواح سنگی، وجود دامنه ارواح سنگی یا آدمک‌جیان در آن منطقه است.

در این منطقه سنگ‌هایی وجود دارند که شکل‌های خاص آن‌ها باعث متمایز‌شدن این روستا شده‌اند. هر یک از سنگ‌ها بصورت طبیعی، شکل و طرح عجیبی به خود گرفته‌اند. با نگاه کردن به هر یک از سنگ‌ها، تصویری از حیوان و یا سر انسان برای شما تداعی می‌شود.

مردم بومی این منطقه می‌گویند که این سنگ‌ها در گذشته جاندارانی بوده‌اند که به سنگ تبدیل شده‌اند. اما به‌ گفته زمین‌شناسان این سنگ‌های عجیب حاصل سال‌های طولانی فرسایش توسط آب و باد هستند.

برخی دیگر نیز می‌گویند در گذشته در این منطقه قلعه‌ای وجود داشته که با گذر زمان تخریب شده و این سنگ‌ها بقایای آن قلعه تاریخی هستند.

روستای واریش

بعد از روستای وردیج به روستای واریش می‌رسید. روستای واریش در ارتفاع ۲۲۵۰ متری از سطح دریا قرار گرفته است و با در نظر گرفتن موقعیت جغرافیایی آب و هوای سردتری دارد.
جالب است بدانید که روستای واریش رفتگر ندارد و زباله‌ها توسط مردم محلی جمع‌آوری می‌شوند. به همین علت وقتی که وارد روستا می‌شوید باید مبلغی را به عنوان ورودیه بدهید و همچنین یک کیسه زباله به شما می‌دهند تا در هنگام بازگشت زباله‌هایتان را با خود بازگردانید و در طبیعت رها نکنید.

پیشنهاد مطالعه: مطلب قلعه‌ پر رمز و راز شاپور کجاست را بخوانید.

جاده‌ای در سیبری وجود دارد که سال‌هاست تاریخچه‌ شومی را با خود به دوش می‌کشد. جاده استخوان نام مستعار جاده‌ای با نام اصلی R504 در بزرگراه کالیما است که در هنگام ساخت و ساز آن، اتفاقات وحشتناکی رخ داده است. با مجله دلتا همراه باشید که به این جاده خوفناک جهان برویم.

جاده استخوان کجاست؟

بزرگراه کالیما، بزرگراه فدرال روسیه با طول ۲۰۲۴ کیلومتر است که از شرق دور روسیه عبور می‌کند. بزرگراه در منطقه‌ای قرار گرفته است که دمای آن به عنوان سردترین دمای خارج از قطب جنوب به ثبت رسیده است و به نوعی سردترین جاده‌ جهان محسوب می‌شود.

بزرگراه کالیما به نوعی تنها مسیر جاده‌ای در ساحل شرقی رودخانه‌ لنا در شهر نیژنی است. این ناحیه بسیار سرد است و بخصوص در فصل زمستان، سرمای آن از حد می‌گذرد.

تاریخچه‌ شوم ساخت و ساز جاده استخوان

این جاده از دهه‌ ۳۰ تا ۵۰ میلادی به دست زندانیان و با استفاده از ابزار دستی و بدون دخالت هیچ نوع ماشینی در دوران حکومت استالین در اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد. در طی این مدت زندانیان سیاسی در اداره کل اردوگاه‌های کار و اصلاح، نیروی کار مورد نیاز برای ساخت و ساز بودند.

در طول ساخت جاده هزاران نفر از زندانیان به علت شرایط نامساعد و سختی کار و همچنین به دلیل سرمای بیش از حد هوا جان خود را از دست دادند. در این میان عده‌ای هم به این دلیل کشته می‌شدند که به اندازه‌ کافی کار نمی‌کردند و به همین دلیل با گلوله کشته می‌شدند تا عبرتی برای دیگر زندانیان کارگر باشند.

جسد کشته‌شدگان در زیر جاده و یا اطراف جاده دفن می‌شد. آن‌ها فکر می‌کردند دفن کردن مرده‌ها در لایه‌های یخ زده راحت‌تر از کندن زمین برای آن‌هاست. سال‌ها بعد این جاده به یادبود زندانیان کشته شده به نام جاده استخوان معروف شد.

سفر در بزرگراه کالیما

این جاده بسیار خطرناک است. بخصوص در فصل زمستان خطر مرگ در آن بیشتر هم می‌شود. زمستانی که از آن صحبت می‌کنیم فصلی سه ماهه نیست! زمستان در این منطقه ۱۰ ماه طول می‌کشد.

در این ۱۰ ماه بسیار برف می‌بارد. میزان قدرت دید کاهش پیدا می‌کند و سطح جاده کاملا یخی و لغزنده می‌شود.

تصور نکنید که در ۲ ماه تابستان وضعیت جاده بهتر می‌شود. در این ۲ ماه سطح گِلی جاده بزرگ‌ترین دشمن مسافران است. چون به دلیل شرایط نامساعد جوی، آسفالتی بر سطح جاده باقی نمانده است.

فقط در ماه اکتبر، جاده بهترین موقعیت را دارد و سطح آن نیز با لایه‌ نازکی از یخ پوشیده شده است که همین کمک می‌کند تا مسافران به گِل ننشینند.

آنچه در آینده انتظار بزرگراه کالیما را می‌کشد

برنامه‌ای برای ساخت و ساز جاده‌ای دیگر به تازگی آغاز شده است. تخمین زده می‌شود که ساخت جاده‌ تقریبا موازی با جاده‌ استخوان حدود هشت سال طول بکشد و در سال ۲۰۲۵ نیز ساخت آن بطور کامل تمام شود.

یک دوچرخه سوار ایرانی نیز به این منطقه سفر کرده است. او روزانه ماجراهای عجیب و خاطراتش را در طول سفر در صفحه‌اش ثبت کرده و به نوعی مخاطبانش را همراه با خودش به جاده استخوان می‌برد.

پیشنهاد مطالعه: مطلب غار ترسناک جادوگر، نماد تسخیرشدگی در آمریکا را بخوانید.

قلعه فلک الافلاک لرستان از برجسته‌ترین آثار تاریخی به جا مانده از دوران ایران باستان است. این قلعه در بازه‌های مختلف زمانی محل استقرار پادشاهانی از حکومت‌هایی مختلف مانند ساسانیان، آل بویه، صفویان و قاجار بود. اگر تمایل دارید با این قلعه باستانی در استان لرستان آشنا شوید، با مجله دلتا همراه باشید.

قلعه فلک الافلاک لرستان

قلعه فلک الافلاک یکی از زیباترین قلعه‌های تاریخی ایران در استان لرستان و مرکز شهر خرم‌آباد است. در بسیاری از کتب و منابع تاریخی از این قلعه با عنوان دژ شاپورخواست یاد کرده‌اند.

زمان ساخت بنای نخست فلک الافلاک به دوره حکومت ساسانیان بازمی‌گردد. در دوران حکومت صفویه و قاجار بیشترین تغییر را در این بنا ایجاد و بخش‌هایی به آن اضافه کرده‌اند.

قلعه فلک الافلاک روی تپه‌ای بلند و باستانی در مرکز شهر خرم آباد قرار دارد. در گذشته این منطقه گذرگاهی میان کوه‌های زاگرس بود و از مهم‌ترین مسیرهای ارتباطی بین فلات مرکزی ایران با نواحی جنوبی و غربی کشور به شمار می‌رفت.

در ساخت فلک الافلاک از آجر، خشت، سنگ و ملات استفاده کرده‌اند. وجود چاهی بسیار عمیق و راه فرار اضطراری در حیاط دوم قلعه، از نکات جالب توجه این بنا به شمار می‌روند.

در متون تاریخی به جا مانده از دوره‌های مختلف، از قلعه فلک الافلاک با عناوین مختلفی مانند «دژ سیاه»، «کاخ اتابکان»، «قلعه بالا»، «قلعه سفید» و «قلعه خرم آباد» یاد کرده‌اند.

معماری قلعه

از قلعه فلک الافلاک در دوره‌های مختلف تاریخی به‌عنوان دژ حکومتی استفاده کرده‌اند. به همین دلیل دیوارهای دفاعی از خط ساحلی رودخانه در جنوب شرقی به مساحت ۱۰ هکتار اطراف این قلعه را پوشانده‌اند. رودخانه خرم آباد نیز در بخش جنوبی قلعه فلک الافلاک مانند خندقی از آن محافظت می‌کرد.

شکل کلی بنای قلعه فلک الافلاک پنج ضلعی منتظم است و برج‌های آن نیز ابعاد مختلفی دارند. جنس دیوارهای قلعه آهکی است و رطوبت را در خود نگه می‌دارد. داخل قلعه نیز مسیرهای زیرزمینی برای دفع آب‌ حفر کرده‌اند. برای محافظت بیشتر از دیوارهای قلعه از کلاف بندی چوبی استفاده شده است.

اسرار قلعه فلک الافلاک

قلعه فلک الافلاک یکی از پر رمز و رازترین آثار باستانی به‌جا مانده از دوره‌های مختلف تاریخی است که کاوش‌های باستان شناسی و بررسی کارشناسان در طول زمان، بخشی از اسرار این قلعه را روشن کرده‌اند.

چاه قلعه، مرموزترین بخش این قلعه به شمار می‌رود که در سال‌های اخیر سازمان میراث فرهنگی مطالعه و بررسی کارشناسی روی آن انجام داده است.

کارشناسان با آثار و نشانه‌هایی در  فلک الافلاک روبه‌رو شده‌اند که احتمال وجود قنات زیر آن را تقویت می‌کنند. چاه این قلعه دستکند است و آن را به‌صورت عمودی حفر کرده‌اند. عمق این چاه به بیش از ۴۰ متر و نیم می‌رسد و در شمال شرقی حیاط اول، پشت طاق نمای بلند قرار دارد.

یکی از مهم‌ترین نکات در ساختن قلعه‌های باستانی، دسترسی مناسب به منابع آب شرب برای ساکنان قلعه بوده است. چاه قلعه، یکی از معدود‌ چاه‌های دستکند در صخره‌های آهکی بوده که آب مورد نیاز ساکنان خود را کاملا تأمین می‌کرد.

در حال حاضر این چاه از جذاب‌ترین بخش‌های قلعه فلک الافلاک برای گردشگران است. در بخشی از حیاط قلعه ، زیر اتاق‌های کوچک، تونلی کشف کرده‌اند که توجه کارشناسان را به خود جلب می‌کند. به نظر می‌رسد از این مسیر برای فرار در مواقع اضطراری استفاده می‌شده است.

پیشنهاد مطالعه: مطلب روستایی اسرارآمیز که گنجی نهفته در کرمان است را بخوانید.

دوران ویکتوریا پر از خطرات شناخته‌شده و ناشناخته بود. افسانه‌ ترسناک غار جادوگر بل در تنسی که با نام تسخیر جادوگر بل نیز شناخته می‌شود، داستانی است که از ادبیات فولکلور جنوب آمریکا نشأت گرفته است. اگر به گردشگری وحشت علاقه‌مند هستید با مجله دلتا همراه باشید تا بیشتر با جادوگر بل آشنا شویم.

داستان جادوگر بل در تنسی

این داستان به دهه ۱۸۰۰ بازمی‌گردد که خانواده بل در شهرستان رابرتسون در تنسی مستقر شدند. بل کشاورزی بود که همراه با همسر و فرزندش در سال ۱۸۸۰ در شهر رابرتسون در ایالت تنسی زندگی می‌کرد. آن‌ها در مزرعه‌ای به مدت ۱۳ سال ساکن بودند.

در تابستان ۱۹۱۷ اتفاقات غیرعادی زیادی در خانه آن‌ها اتفاق افتاد. برخی از اعضای خانواده حیوان‌های عجیبی را می‌دیدند که در مزرعه در حال چریدن هستند. برخی دیگر نیز نیمه‌شب‌ها صدای کوبیدن در را می‌شنیدند. همچنین صدای کشیده شدن زنجیر بر کف زمین شنیده می‌شد. از داخل خانه صداهای غیرانسانی دیگر به گوش می‌رسید.

تنها یک سال بعد بود که خانواده بل برای خلاص شدن از مشکل از همسایگان خود کمک خواستند و پس‌ از اینکه دیگران شاهد پدیده‌های ناخوشایند بودند، تحقیقات رسمی توسط مسئولین این شهر آغاز شد.

سرانجام منشأ صدا پیدا شد. آن‌ها گفتند که نام او کیت است و هدف او این بود که جان ” بل” را بگیرد و همچنین از ازدواج دخترش با پسر همسایه جلوگیری کند.

در طول سه سال، خانواده متحمل شکنجه روانی و نیز سو‌ءاستفاده‌های فیزیکی توسط فردی به نام کیت قرار گرفتند تا اینکه سرانجام جان بل به هر چیزی که سال‌ها او را آزار داده بود تسلیم شد. سرانجام در تاریخ ۲۰ دسامبر سال ۱۸۲۰ آقای بل نفس‌های آخر را کشیده و جان سپرد.

مردم محلی امروزه هم جادوگر بل را مسئول اصلی تمامی اتفاقاتی می‌دانند که در آن حوالی رخ می‌دهد.

در آن حوالی هنوز هم گاه‌گداری صداهای عجیب شنیده می‌شود. گاهی در تصاویر عکاسی شبح انسانی مشاهده می‌شود که اصلا در آن زمان در آنجا حضور نداشته است.

غار جادوگر بل

داستان بل ساحره به‌قدری در تاریخ تنسی ریشه دوانده است که غالباً در مدارس افسانه‌ای، در میان بچه‌ها به‌عنوان آخرین داستان ترسناک تدریس می‌شود.

این داستان حتی پس از ایجاد کنجکاوی در مورد جادوگری که خانواده بل را آزار داده بود، به اندرو جکسون نیز که قرار بود رئیس‌جمهور باشد راه پیدا کرد.

غاری که جادوگر در آن زندگی می‌کند ترسناک است. هفته‌ای شش روز در طول ماه‌های تابستان باز است. در ورودی غار به‌تنهایی ترسناک است، یک در آهنی بزرگ پس از ورود بازدیدکنندگان بسته می‌شود.

فضای داخلی غار، تونل‌های طولانی است که قطعاً شبیه به چیزی هستند که بیشتر افراد به آن فکر می‌کنند. جادوگر، در گذرگاه‌های طویل آن راه می‌رفته است. برخی از مکان‌ها روشن است و در مواقعی که بازدیدکنندگان به گوشه و کناری می‌روند، ممکن است اتاق‌ها تاریک باشند.

بااین‌حال هیچ خطری در رابطه با کشف این غار وجود ندارد. غار جادوگر بل که در مزرعه جان بل قرار دارد در سال ۲۰۰۸ در  لیست ثبت تاریخ ملی قرار گرفت.

پیشنهاد مطالعه: مطلب جزیره شیطان، ترسناک‌ترین زندان جهان را بخوانید.

روستای میمند کرمان با وسعت ۴۲۰ کیلومتر مربع، یکی از مهم‌ترین و بزرگ‌ترین روستاهای دست‌کند ایران و جهان محسوب می‌شود که همچنان زندگی در آن جریان دارد و مردمانش بسیاری از سنت‌های پیشینیان خود را حفظ کرده‌اند. این روستا از مهم‌ترین جاذبه‌های توریستی کرمان است. همراه مجله دلتا سفری به میمند خواهیم داشت.

روستای میمند کرمان

واژه میمند ترکیبی از دو واژه «می» و «مند» است. از آنجایی که این روستا قبل از اسلام شکل گرفته، مردان این نواحی می می‌نوشیده‌اند و مست می‌شدند و خانه‌های روستا را در اثر مستی می‌کنده‌اند که به همین دلیل نام آن را میمند گذاشته‌اند.

عده‌ای دیگر می‌گویند نام میمند از میمنت و مبارکی گرفته شده است.

روستای میمند از توابع بخش مرکزی شهربابک به شمار می‌رود و با این شهر ۳۸ کیلومتر فاصله دارد. این روستا بین شهرهای شهر بابک، سیرجان، رفسنجان و انار قرار گرفته است.

پوشش گیاهی و جانوری میمند

روستای میمند در ارتفاع ۲,۲۴۰ متری از سطح دریا و بین دشت و کوهستان قرار دارد. این دشت در گذشته پوشیده از درختان پسته و بادام وحشی بوده است.

در اطراف روستا درختان توت و شاه توت به‌وفور یافت می‌شوند. انواع گیاهان دارویی از جمله آویشن سیاه، مریم گلی، بومادران، ختمی، ترنجبین، اسطوخودوس، شیرین بیان و … در این منطقه می‌رویند.

دشت میمند همچنین مملو از جانوران بیابانی همچون مار، سوسمار، جوجه تیغی، لاک‌پشت و خرگوش است. به‌علاوه در کوهستان‌های میمند، حیوانات وحشی مختلفی همچون آهو، گرگ، روباه، بزکوهی، کبک و پرندگان شکاری زندگی می‌کنند.

شغل مردمان میمند

مردمان این روستا کوچ‌نشینانی هستند که با کشاورزی و دامداری روزگار می‌گذرانند و میان اقامتگاه‌های تابستانی و زمستانی خود در فصول مختلف سال در حرکت هستند. میمند سکونت‌گاه زمستانی آن‌ها محسوب می‌شود.

اهالی این روستا در فصل‌های گرم سال در دشت به دامداری مشغول هستند. در ماه‌های سرد به روستا کوچ می‌کنند و به کشاورزی و باغ‌داری می‌پردازند.

معماری روستای میمند

با دیدن معماری اعجاب‌انگیز میمند، دچار بهت و حیرت خواهید شد. مردمان سخت‌کوش این روستا درون کوه و صخره‌ها را کنده و برای خود خانه و مأمنی امن بدون استفاده از هیچ‌گونه ملاتی برپا کرده‌اند.

این خانه‌ها که روی هم قرار گرفته‌اند و پنج طبقه را تشکیل می‌دهند، «کیچه» نام دارند. میمند حدود ۴۰۶ کیچه دارد.

معماری کیچه‌ها به‌گونه‌ای است که مانند یک عایق حرارتی عمل می‌کنند، زیرا بدنه آن‌ها سنگ یکپارچه است. باد و باران به داخل آن نفوذ نمی‌کند و در مقابل آتش‌سوزی نیز مقاوم هستند.

قدمت روستای میمند به دو تا سه هزار سال پیش می‌رسد.

این روستا در سال ۱۳۹۴ به‌عنوان نوزدهمین اثر جهانی ایران در میراث جهانی سازمان یونسکو به ثبت رسیده است. میمند همچنین به‌عنوان هفتمین منظر فرهنگی- طبیعی و تاریخی در جهان در سال ۱۳۸۴ نخستین جایزه جهانی ملینا مرکوری را به دست آورد.

پیشنهاد مطالعه: مطلب سفر به سرزمین آلوچه در نزدیکی تهران را بخوانید.

آتشفشان دالول اتیوپی را گرم‌ترین محدوده‌ کره زمین برای سکونت می‌دانند. بیشتر سطح این بیابان پوشیده از نمک و ماگماهاست. در اطراف دالول چشمه‌های آب گرم زیادی وجود دارد و زمین‌های اطراف را به نقطه‌ای عجیب‌ و‌ غریب تبدیل کرده‌ است. برای آشنایی بیشتر با این مکان مخوف با مجله دلتا همراه باشید.

آتشفشان دالول اتیوپی

آتشفشان دالول در اثر یک فوران در سال ۱۹۲۶ به وجود آمده و با آوردن ماگماها به سطح زمین مناظر منحصربه‌فردی را شکل داده که هیچ شباهتی با زمین ندارد.

این زمین به بیابان آتش‌فشان‌ها و چشمه‌های آب گرم معروف است و بیش‌ترین و بزرگ‌ترین حفره‌های آب گرم جهان را در خود جای داده است. بر روی زمین هم شکاف‌هایی است که گازهای زیرزمینی را به بیرون منتشر می‌کند.

دالول خطرناک اما زیبا

گدازه‌های گوگرد سیاه که سفت و سخت شده‌اند بعضی از چشمه‌ها را فرا گرفته‌اند و استخرهایی با رنگ‌های آبی و سبز، آب‌های سمی را پنهان کرده‌اند.

یکی از دلایل عجیب و ترسناک بودن بیابان دالول فرورفتگی‌هایی است که رسوبات مواد مذاب مانند نمک، فلزات و … آن‌را پر کرده است.

بخشی از خطرات این منطقه بخاطر همین نمک‌هایش است. چون نمک‌های دالول ثروت زیادی را به بار می‌آورد. برای همین، خیلی از گروه‌ها و قبایل برای اینکه کنترل این ناحیه را در دست بگیرند همیشه با هم در حال جدال هستند.

دالول خطر و زیبایی را با هم ترکیب کرده است. از یک طرف ماجراجویی بی‌نهایت و از طرف دیگر دریاچه‌های رنگارنگ نمک که چشم‌ها از دیدنشان سیر نمی‌شود.

حیات در دالول

آتشفشان دالول یکی از کم ارتفاع‌ترین دهانه‌های آتش‌فشانی دنیاست که به دلیل وجود ترکیبات شیمیایی به هیچ وجه محلی برای سکونت نیست و برای لحظه‌ای حضور در این بیابان باید تمهیدات لازم ایمنی را بسنجید.

آب‌و‌هوای عجیب‌و‌غریب باعث شده تا این ناحیه یکی از دورافتاده‌ترین نقاط دنیا شود. هیچ‌کسی در حوالی این ناحیه زندگی نمی‌کند و تنها راه رفت‌و‌آمد، استفاده از شترها و شترسواری است.

این ناحیه عجیب و اسرارآمیز سرشار از دریاچه‌های آب هیدروترمال است و براساس مطالعات جدید محققان، برخی از نقاط آن عاری از هرگونه حیات هستند.

گفتنی است که در بیابان دالول هیچ هتلی برای سکونت مسافران و توریست‌های گردشگری وجود ندارد و باید آب و غذای کافی همراه خود داشته باشید تا زنده بمانید.

پیشنهاد مطالعه: مطلب در این هتل عجیب با زرافه‌ها غذا بخورید را بخوانید.

جزیره شیطان گویان که با نام مستعمره کیفری کاین نیز شناخته می‌شود در قرون ۱۹ و ۲۰ بعنوان زندان مورد استفاده قرار می‌گرفت. این زندان در قالب چندین ساختمان مجزا در جزایر کوچک و بزرگ گویان فرانسه ساخته شد و به زندانیان سیاسی تبعیدشده و هر کسی که به‌ نحوی اسباب ناخشنودی حاکمان فرانسوی بود، اختصاص داشت. همراه مجله دلتا باشید.

داستان جزیره شیطان گویان چیست؟

در اقیانوس اطلس با فاصله ۱۱ کیلومتری سواحل گویان فرانسه، سه جزیره کوچک قرار دارد که به جزایر رستگاری شهرت دارند. یکی از این جزایر، جزیره شیطان است.

از سال ۱۸۵۲ تقریبا تمامی مجرمان و جنایت‌کاران خطرناک برای حبس شدن به این جزایر فرستاده می‌شدند. با توجه به اینکه این جزیره از خشکی دور بود امکان فرار برای زندانیان محبوس در آن وجود نداشت.

اکثر زندانیان پیش از اتمام دوران حبسشان در اثر بیماری یا حتی ستیز و جنگ با دیگر زندانیان و تحت شکنجه قرار گرفتن، جان خود را از دست می‌دادند. به همین دلیل این جزایر را خشن‌ترین تبعیدگاه می‌دانستند.

شهرت خشونت بیش از اندازه و اتفاقات دیگری که در آن رخ داد موجب شد این تبعیدگاه از سال ۱۹۵۳ بسته شده و دیگر هیچ مجرمی به آنجا فرستاده نشود.

سفر به جزیره شیطان

سفر به جزیره شیطان برای بسیاری از محکومان سفر آخر بود. آن‌ها را سوار بر کشتی به زندان می‌بردند. آن‌ها بلافاصله بعد از سوار شدن هویت فردی خود را از دست داده و از آن پس تنها یک شماره بودند که مرگ و زندگیشان برای کسی اهمیت نداشت.

زندان‌بانان این افراد را به عرشه زیرین کشتی برده و در قفس‌های آهنی زندانی می‌کردند. جایی که تاریکی حاکم بر آن کشنده بود و به‌ سختی هوا به آن‌جا می‌رسید.

برخی از روستاها در نقاط مختلف ایران، گوشه‌ای از یک بهشت واقعی را به نمایش می‌گذارند و باعث می شوند تمام خستگی‌هایتان را فراموش کنید. روستای برغان کرج با آلوچه‌های معروفش، یکی از بهترین گزینه‌های ممکن در این زمینه است. اگر قصد مسافرت به برغان را دارید مطالعه این مقاله از مجله دلتا را از دست ندهید.

روستای برغان کرج

در ۱۳ کیلومتری از شهر کرج و در دامنه‌های جنوبی کوهستان البرز، روستایی سرسبز و پرطراوت به نام برغان وجود دارد که گویی با رفتن به آن، در خود بهشت قرار گرفته‌اید.

روستای برغان به سبب داشتن باغ‌ها و مزارع سرسبز و رودخانه‌های خروشان، یکی از مقاصد تماشایی برای گردشگران به شمار می‌آید. برغان با القابی همچون مهد چنارهای هزارساله و سرزمین آلوچه شناخته می‌شود.

جاذبه‌های گردشگری برغان

در روستای برغان چند آثار باستانی وجود دارد:

• حمام قدیمی برغان: در حین قدم زدن کنار رودخانه یک ویرانه‌ را خواهیم دید که زمانی حمام قدیمی برغان بوده است!
• زرمیدان یا کاروانسرا: در میدان بالاده مخروبه‌ای وجود دارد که با کاشی‌های لعاب‌دار و سفال‌ها تزئین شده‌اند. روبروی این کاروانسرا خانه قدیمی دهخدا وجود دارد که در قدیم آن را برای نگهداری افراد خلاف‌کار اختصاص داده بودند.

• پل تاریخی برغان: پلی با چشمه طاقی بر روی رود شاهرود وجود دارد. مورخان ساخت این پل را در دوره صفویه تخمین زده‌اند.
• تپه کش کلا: کش کلا نام تپه‌ای است که در شمال برغان قرار گرفته است. معنی نام این تپه قلعه خشک است. در زمان‌های دور بر روی این تپه قلعه‌ای وجود داشته که متاسفانه امروزه آثاری از آن وجود ندارد.

درختان کهنسال برغان

درختان برغان از درختان کهنسال محسوب می‌شوند. در بین این درختان چنارهایی وجود دارد که عمرشان به ۱۰۰۰ سال نیز می‌رسد. دو چنار در برغان بسیار حائز اهمیت است:

• درخت چنار ضلع شمالی حیاط مسجد: دلیل مهم بودن این چنار بجز قدمت آن، حفره‌ای است که بر تنه آن قرار گرفته است. این حفره مانند اتاقی است که می‌تواند ۱۰ نفر را در خود جای دهد. مردم این روستا اعتقاد دارند که با بستن دخیل بر این چنار قدیمی می‌توانند به آرزوهای خود برسند.
• درخت کهنسال گرده بینه: این درخت در ضلع جنوبی مسجد قرار گرفته است. این درخت توپر و پر از شاخه‌های سرسبز است. درختانی که در اطراف این درخت کهنسال وجود دارند همگی از ریشه این گیاه جوانه زده و رشد کرده‌اند.

شکم‌گردی‌های برغان

بهترین غذاهایی که در این روستا می‌توانید میل کنید دیزی محلی، انواع کباب، آش کشک، آش جو، مغز نان و فسنجان است که از غذاهای محلی این روستا محسوب می‌شوند.

بهترین سوغاتی‌ که از این روستا می‌توانید تهیه کنید گوجه سبز یا گوجه برغانی یا آلوی برغان است. بعد از آن انواع آلوچه، توت، گردو، عسل و لبنیات گزینه‌های بسیار خوبی برای سوغاتی می‌باشند.

پیشنهاد مطالعه: مطلب قبرستان جن‌ها یکی از مخوف‌ترین مکانها در چابهار را بخوانید.