مجله دلتا

در استان کرمان و در منتهی‌الیه جنوب‌شرقی شهرستان کرمان، در ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان شهداد و در بخش گلباف جاذبه‌ بسیار چشم‌گیری وجود دارد که با وجود کویری بودن، منطقه‌ای بسیار خوش آب و هوا و پر‌درخت است. در بخش ایران‌گردی امروز  مجله دلتا قصد داریم تا شما را به آبشار کشیت کرمان ببریم، پس با ما همراه باشید.

دره کشیت

جایی در دل کویر خشک و داغ لوت، منطقه‌ای بسیار خوش آب و هوا و جادویی وجود دارد که روزگاری در مسیر جاده‌ ابریشم قرار داشته است و تمام مسافران جاده‌ ابریشم از راه‌زنان آن‌جا خوف داشتند.

دره کشیت از رودخانه و آبشارهای کوچک و بزرگی سرشار است. آبشارهایی که از دیواره دره به داخل جریان پیدا می‌کنند و در نهایت رودخانه آب شیرین را در انتهای دره شکل می‌دهند. پدیده‌ای که رویای بهشتی در کویر را محقق می‌کند.

وجود قلعه تاریخی کشیت که اقتباسی از ارگ بم و ارگ راین است نیز، نشان از تاریخ کهن این منطقه دارد. این روستا از بافت تاریخی منحصربه‌فردی نیز برخوردار است و دارای جاذبه گردشگری است.

آبشار کشیت کرمان جادوی طبیعت

آبشار کشیت کرمان فضایی انتزاعی را برای شما تداعی می‎‌کند. نمونه‌های خاصی از سرخس‌ها و گل‌سنگ در اطراف این دره رشد کرده است. این دره که در بخش غربی روستا واقع شده است، مسیر قدیمی جریان آب کویر است که عمق و طول آن افزایش یافته است.

آبشار کشیت حوضچه‌‎ای طبیعی و بزرگ را بوجود آورده است که حدود ۶۰۰ متر مربع وسعت دارد و به اعتقاد مردم محلی، عمق این حوضچه که به دلیل ریزش آبشار به وجود آمده تاکنون اندازه‎‌گیری نشده است.

وجود ده‌‎ها آبشار در این دره در میانه کویر سوزان لوت و وجود هزاران اصل نخل و مرکبات، همگونی زیبایی را در منطقه بوجود آورده است.

پیشنهاد مطالعه: مطلب ایرانگردی سرزمین رنگ‌های ایران را بخوانید.

روستای چنشت به لحاظ پوشش محلی به سرزمین رنگ‌های ایران معروف است و با وجود جاذبه‌های زیبای طبیعی، تاریخی و فرهنگی یکی از روستاهای هدف گردشگری خراسان جنوبی است. با مجله دلتا همراه شوید تا این روستای زیبا را بهتر بشناسیم.

روستای چنشت کجاست؟

چنشت در میان رشته کوه باقران قرار گرفته و فاصله آن تا بیرجند، مرکز استان خراسان جنوبی، ۶۰ کیلومتر است. این روستا در ادوار گذشته تاریخی، جزو دهستان نهارجان بوده، ولی در حال حاضر از توابع شهرستان سربیشه است. آب‌ و‌ هوای آن معتدل و ارتفاع آن از سطح دریا ۲۱۵۰ متر است.

وجه تسمیه

در وجه تسمیه روستا چنین می‌گویند که روستای چنشت، به‌دلیل داشتن چندین رودخانه که از کنار آن می‌گذشته و باغات این منطقه را سیراب می‌کرده است، در قدیم به «چند شط» معروف بوده است که به‌مرور زمان به «چن شط» و «چن شت» و بالاخره به «چنشت» تبدیل شده است.

قول دیگری هم در مورد وجه تسمیه چنشت وجود دارد که می‌گوید چنشت بر وزن بهشت است. در گذشته به‌دلیل خوش آب و هوا بودن و داشتن میوه‌های فراوان و رودخانه‌های متعدد که از زیر درختان می‌گذشته است و شباهت این منطقه به بهشت، گروهی دامدار این نقطه را به‌ عنوان محل زندگی خود انتخاب می‌کنند.

آن‌ها نام این منطقه را بهشت می‌گذارند که بعدها بر اثر گذر زمان به چنشت تغییر نام می‌دهد. امروزه نیز روستای چنشت باغات بسیار و رودخانه‌های فصلی دارد و این روستا را به بهشتی زیبا و دل‌نشین تبدیل کرده است.

جاذبه‌های گردشگری چنشت

استقرار روستا در منطقه میان‌کوهی، چشم‌انداز کوهستانی زیبا و جذابی به آن بخشیده است. روستا در میان باغات گردو و دیگر میوه‌ها محصور شده و مناظر زیبایی از تلفیق طبیعت و بافت مسکونی پدید آورده است. از جاذبه ‌های توریستی مهم و طبیعی روستا می‌توان به غار چنشت و چهل‌چاه، مزار سیدحامد علوی و بافت تاریخی چنشت اشاره کرد.

پیشنهاد مطالعه: مطلب دشت هویج، دشتی بدون حتی یک عدد هویج را بخوانید.

درست حدس زده‌اید، امروز در مجله دلتا در مورد تجربه مرگ صحبت می‌کنیم. اما نه مرگ واقعی، بلکه سه دقیقه تجربه‌ای شبیه به مرگ خودخواسته در کافه مرگ بانکوک!

احساساتی که قرار است در کافه مرگ بانکوک تجربه کنید

وقتی در تابوت دراز می‌کشید احساس می‌کنید مرده‌اید. با‌اینکه فضای داخل تابوت کاملاً نرم و راحت است اما نه می‌توان خوابید و نه آرام بود، زیرا حس مردن به شما دست می‌دهد.

مرگ یعنی از دست دادن تمامی چیزهایی که دارید. وقتی زنده نباشید نمی‌توانید پدر، مادر یا عزیزان خود را ببینید. پس از بیرون آمدن از تابوت نیز همچنان احساس مرگ با شماست. این‌ها همه احساساتی هستند که شما در کافه مرگ بانکوک به نام «Kid Mai» تجربه خواهید کرد.

تجربه آگاهی از مرگ

کافه جدید شهر بانکوک با نام کافه‌ مرگ «Kid Mai» به مفهوم «تفکر جدید» شما را با نوشیدنی‌های خوش‌طعم و کوکی‌های خوشمزه فریب می‌دهد که یک بار «آگاهی از مرگ» را تجربه‌ کنید تا شاید طرز فکر شما نسبت به دنیا و زندگی تغییر کند.

بسیاری از مردم از تجربه این حس وحشت دارند و از خوابیدن در تابوت خودداری می‌کنند اما برخی نیز هستند که با اشتیاق به استقبال تجربه مرگ می‌روند. اما سه دقیقه بعد، حال و احوالشان دگرگون می‌شود و با ترس و لرز، آشفتگی، وحشت و هیجان از تابوت بیرون می‌آیند.

طراحی کافه مرگ چگونه است؟

در محوطه باز این کافه شاهد یک برکه مصنوعی پر از ماهی، مجسمه بودا و دکوراسیون مدرن اما به رنگ سیاه خواهید بود. اگر ندانید که زمینه اصلی این کافه چیست، احتمالاً پس از دیدن اسکلتی که روی مبل فضای داخلی نشسته تصور خواهید کرد که از مراسم هالووین در اینجا باقی مانده است.
مدیر این کافه در مورد اسکلت گفته است: روزی می‌رسد که از به تاخیر انداختن رویاهای خود پشیمان خواهید شد و در نهایت چیزی شبیه همین اسکلت از شما باقی خواهد ماند.
دیدن تابوت سفیدی که روی سکویی در کنار میزهای کافه جاداده شده است برای هیچ‌کس مطلوب نیست. درِ تابوت همانند نمونه‌های واقعی و به رسم بودایی‌ها با فرشته‌های طلایی تزئین شده است و بصورت رایگان منتظر فردی است که شهامت سه دقیقه خوابیدن در آن را داشته باشد.

چه اعتقاداتی در ذهن مدیر این کافه بوده است؟

هنگامی که به شما می‌گویند فردا خواهید مرد بدون شک به دنبال انتقام گرفتن از دشمنان یا پول جمع‌کردن نخواهید بود. بلکه درست برعکس، از فرصت باقی‌مانده برای بودن در کنار خانواده و عزیزان، مهربانی‌کردن به دیگران، حلالیت‌طلبیدن و انجام کارهایی که همیشه آرزویش را داشته‌اید، اما شهامت آن را نداشته‌اید، استفاده می‌کنید.

پیشنهاد مطالعه: مطلب جزیره‌ای تحت فرمانروایی گربه‌ها را بخوانید.

دشت هویج تهران یکی از جاهای دیدنی اطراف تهران است. تصور نکنید با سفر به‌این منطقه قرار است وارد مزرعه هویج بشوید و هویج‌های نارنجی را نوش‌جان کنید. دشت هویج، دشتی بدون حتی، یک‌عدد هویج است! با این‌حال یکی از محبوب‌ترین ییلاق‌ها و جاهای دیدنی تهران به‌شمار می‌رود. با مجله دلتا همراه باشید تا باهم به این دشت سفر کنیم و زیبایی‌های آن را ببینیم.

چرا هویج؟

دشت هویج، هویج ندارد. دنبال هویج نباشید و سودای آب‌هویج تازه را از سرتان بیرون کنید. درباره اینکه چرا به این ییلاق، دشت هویج می‌گویند، چند دلیل آورده شده است.

بعضی‌ها می‌گویند مردم بومی منطقه از دیرباز تا همین چند ده‌سال قبل، سالیان درازی در آن حوالی هویج می‌کاشتند و از این طریق زندگی می‌کردند. با توجه به‌اینکه تقاضا برای خرید هویج آن‌هم در گذشته چندان زیاد نبوده، شاید این دلیل درستی برای نامیدن به‌این نام نیست.

دلیل دیگر این است که پوشش گیاهی این منطقه در بهار به رنگ نارنجی در می‌آید. کل دشت پر می‌شود از گل‌های نارنجی رنگ خودرو. درست به رنگ هویج! برای همین منطقه را این‌گونه نام‌گذاری کرده‌اند.

در دشت گرچال چه خبر است؟

محلی‌ها به دشت هویج، دشت گرچال نیز می‌گویند. اطراف این دشت، پر از باغ‌های گیلاس است. با این حال چون این باغ‌ها شخصی هستند، زیاد به‌کارتان نمی‌آیند. در همان ابتدای مسیر، آبشاری به نام پسچوبک، مشرف به دره وجود دارد که نباید دیدن آن را از دست بدهید. آبشار چرند و آبشار موآب نیز در دشت هویج قرار دارند.

روستای افجه، نزدیک دشت گرچال است. این روستا چندین جاذبه تاریخی دارد که مهم‌ترین آن، حمام تاریخی روستا است که هنوز هم حمام است! یعنی می‌توانید بروید و دوش بگیرید و تر و تمیز به بقیه گردشگری‌ خود بپردازید.

دشت هویج مسیری برای پیاده‌روی در طبیعت است که ابتدای مسیر، صعود به قله‌های مرتفعی مثل پرسون و آتشکوه و ریزان به‌شمار می‌رود. اگر تجهیزات کوهنوردی دارید و این ورزش یکی از سرگرمی‌های مورد علاقه شماست، بد نیست صعود را نیز امتحان کنید.

پیشنهاد مطالعه: مطلب ونیز ایران کجاست را بخوانید.

در این مطلب از مجله دلتا به سراغ جزیره آئوشیما (Aoshima) می‌رویم. جزیره‌ای در جنوب ژاپن، که به خاطر داشتن گربه‌های زیاد به جزیره گربه ها شهرت دارد.

ساکنان جزیره آئوشیما

با اینکه تعداد بسیار کمی در جزیره آئوشیما ساکن هستند ولی تعداد گربه‌ها سر‌به‌فلک می‌کشد. ارتشی از گربه‌ها که این جزیره را تحت تسلط خود قرار داده‌اند، در دسته‌های زیاد به رفت و آمد در خانه‌های متروکه یا خیابان‌ها و کوچه‌ها می‌پردازند.

علت وجود این همه گربه در جزیره گربه‌ها چیست؟

در این جزیره، ساکنان آن بخاطر وجود موش‌های مزاحم، گربه‌هایی را در محل زندگی خود رها کردند. اکنون با اینکه جمعیت موش‌ها، رو به کاهش است، اما افزایش زاد و‌ ولد گربه‌های گرسنه، معضلی بزرگ برای ساکنان این جزیره شده است.

خوردن موش خوشمزه و حمایت و احترام اهالی جزیره آئوشیما، گسترش زاد و ولد گربه‌ها را به‌دنبال داشت و در اندک زمانی تعداد آن‌ها به هزاران قلاده رسید.

داستان جزیره گربه‌ها

در حدود یک قرن پیش، مردی ماهی‌گیر، اولین نفری بود که به این جزیره مهاجرت کرد. او برای مقابله با آفات و موش‌ها، تعدادی گربه هم با خودش به این جزیره آورد. اوایل تعداد کسانی که در این جزیره زندگی می‌کردند، بیشتر بود، ولی با کاهش رشد صنعت ماهی‌گیری، جمعیت این جزیره هم کاهش یافت.

وضعیت اکنونی جزیره آئوشیما چگونه است؟

بیشتر ساکنان جزیره آئوشیما را مستمری‌بگیران و بازنشستگان مسن تشکیل می‌دهند. آن‌ها به لطف گربه‌ها و آمدن تعداد زیادی از توریست‌ها، می‌توانند درآمدزایی داشته باشند.

این جزیره که به ماهی‌گیری معروف بود، این روزها توسط گربه‌ها اشغال شده است و تعداد گربه‌های ساکن این جزیره، شش برابر تعداد ساکنان آن شده است.

تماشای هزاران گربه در گوشه و کنار آئوشیما، به یکی از جاذبه‌های توریستی این جزیره تبدیل شده است.

پیشنهاد مطالعه: مطلب پادشاهی طبیعت در روستای ارواح چین را بخوانید.

روستای صراخیه را ونیز ایران نامیده‌اند. روستایی ایستاده روی آب و لابه‌لای نیزارهای بلند تالاب شادگان با مردمانی که به بلبا بَلَم‌های دست‌ساز کوچک در آبراهه‌های باریک می‌رانند. زندگی در روستای صراخیه ونیز ایران جاری است. در ادامه با مجله دلتا همراه باشید.

روستای صراخیه ونیز ایران کجاست؟

روستای صراخیه جایی است که در میان تالاب شادگان قرار دارد. شادگان نام تالابی است که حدود ۱۱۰ کیلومتر با اهواز و ۶۰ کیلومتر با خرمشهر فاصله دارد. بنابراین روستای صراخیه در استان خوزستان قرار دارد. اگر قصد سفر به خوزستان را دارید، بازدید از صراخیه را در برنامه‌های خود بگنجانید.

روستای صراخیه میان تالاب شادگان قرار دارد. بنابراین ساکنانش مجبورند برای زندگی‌ و رفت و آمد خود در روستا، سوار بر قایق‌های چوبی شوند. قایق‌ها، همان بَلَم هستند که روی بلم می‌نشینند و حرکت می‌کنند. پارو زدن، عادی‌ترین کاری است که صراخیه‌ای‌ها در زندگی انجام می‌دهند.

رقص دلفین‌ها در کوچه‌های خیس

معماری خانه‌های صراخیه ساده و متناسب با اقلیم است. خانه‌ها با نی، اصلی‌ترین گیاه تالاب شادگان و خشت و گل ساخته می‌شوند. زندگی صراخیه‌ای‌ها ساده و صمیمی است.

همه این‌ها برای شهرنشینان، جذابیت دارد و آن‌ها را سر شوق می‌آورد. دیدن پرنده‌های نادر و مهاجر نیز از دیگر جاذبه‌های روستای صراخیه است. بومی‌ها می‌گویند روزگاری که حال تالاب شادگان بهتر بود، حتی دلفین‌ها نیز به روستا می‌آمدند.

هشدارها درباره روستای صراخیه ونیز ایران

مردم روستای صراخیه اغلب از قایق موتوری استفاده نمی‌کنند. صدای آن، پرندگان را فراری می‌دهد. حال گاومیش‌های روستا را هم بد می‌کند. بهتر است شما نیز برای بازدید از همه نقاط روستا، مثل خود اهالی از بلم استفاده کنید.

در روستای صراخیه همه می‌توانند بلم را هدایت کنند. بنابراین می‌توانید حتی از کمک کودکان روستا هم استفاده کنید. مردم روستای صراخیه نه آب دارند، نه گاز، بنابراین با خودتان آب آشامیدنی همراه داشته باشید.

پیشنهاد مطالعه: مطلب دریاچه سوها، نگین درخشان کوه‌های اردبیل را مطالعه کنید.

به این روستای خالی از سکنه، لقب روستای ارواح چین را داده‌اند. با این حال این محل، یکی از زیباترین روستاهای جهان محسوب می‌شود. با مجله دلتا همراه باشید تا به روستای هوتوان در چین سری بزنیم.

درباره روستای هوتوان در چین بیشتر بدانیم

هوتوان در جزیره شنگ‌شان در ساحل‌شرقی چین قرار گرفته است. این روستا این روزها توجه مردم را در فضای مجازی به خودش جلب کرده است. هوتوان یکی از عجیب‌ترین جاذبه های توریستی چین محسوب می‌شود. اینجا به قدری سرسبز است که با دیدن آن میخکوب می‌شوید!

داستان این روستای متروکه

این روستا تا ۴۰ سال پیش، یک روستای پر رونق بود. بیش از ۳۰۰۰ نفر در این مکان ساکن بودند. هوتوان، یک روستای ماهیگیری محسوب می‌شد.

در دهه ۱۹۹۰ میلادی، رفته‌رفته از جمعیتش کاسته شد. مردم هوتوان، تصمیم به ترک روستای خود گرفتند، چون آن‌ها می‌خواستند در یک روستای بزرگ‌تر با دسترسی و امکانات بهتر ساکن شوند. این مهاجرت‌ها به قدری شدت گرفت که در سال ۲۰۰۲ روستا، خالی از سکنه شد.
دو دهه از خالی شدن روستا می‌گذرد و طبیعت، چشم مردم روستا را دور دیده است. درختان و گیاهان روی ساختمان‌ها رشد کرده‌اند، به‌همین دلیل می‌گویند طبیعت، در این روستا پادشاهی می‌کند!

چه تفریحاتی می‌توان در هوتوان داشت؟

هوتوان به مدت دو دهه به روستای ارواح تبدیل شده بود و در این مدت هیچ‌کس آنجا زندگی نمی‌کرد. در سال ۲۰۱۵ تعدادی عکس جذاب از این روستا در فضای مجازی پخش شد و بدین‌شکل توجه گردشگران به این روستای متروکه جلب شد!

در یک بازه زمانی کوتاه، هجوم توریست‌ها به این روستا زیاد شد. مقامات منطقه شوکه شدند، چون نمی‌دانستند چگونه باید توریست‌ها را مدیریت کنند! دلیلش هم این بود که این روستا هیچ‌گونه امکاناتی نداشت. کسی فکرش را نمی‌کرد که روستایی متروکه، به یکی از بهترین جاذبه‌ های توریستی تبدیل شود!

به مرور زمان، روستای هوتوان شرایط لازم برای پذیرایی از گردشگران را کسب کرد. حالا روزبه‌روز بر تعداد گردشگران اضافه می‌شود. امروزه امکان طبیعت‌گردی در روستا مهیا شده است. تعدادی هتل هم در جزیره ساخته شده است.

پیشنهاد مطالعه: مطلب خطرناک‌ترین ساحل جهان، محبوب‌ترین جاذبه استرالیا را بخوانید.

بعضی از سواحل به‌همان اندازه که زیبا به‌نظر می‌رسند، می‌توانند مرگبار نیز باشند و در میان تمام سواحل دنیا، یک مورد وجود دارد که از همه خطرناک‌تر است و در این مطلب از مجله دلتا قصد داریم فریزر آیلند را به شما معرفی کنیم.

فریزر آیلند کجاست؟

فریزر آیلند کمی دورتر از خط ساحلی جنوب شرقی استرالیا قرار گرفته و خطرناک‌ترین ساحل جهان به شمار می‌رود. بالغ بر ۵۰۰۰ سال است که انسان‌ها در این جزیره سکونت دارند، اما این مکان حقیقتا جایی بسیار خطرناک برای رفتن است!

سواحل مرگبار این منطقه پر از چیزهایی هستند که اگر بخواهید زنده بمانید باید از آن‌ها اجتناب کنید. در حقیقت، هلی‌کوپترهای نجات معمولا در این منطقه در حال پرواز هستند تا بازدیدکنندگانی که خود را در شرایط اورژانسی پزشکی قرار می‌دهند را نجات دهند.

حیواناتی که ساحل فریزر را خطرناک می‌کنند

این جزیره مکانی شناخته شده در بین جوانان است ولی نه تنها به خاطر حمله کوسه، بلکه به خاطر حمله نوعی سگ به نام دینگو. دینگوها یک نژاد سگ بومی استرالیایی بوده و مانند هر شکارچی وحشی دیگری می‌توانند برای انسان بسیار خطرناک باشند.

اما به نظر می‌رسد که این دو موجود ترسناک فقط برای این جزیره کافی نبوده‌اند، فریزر، خانه عروس‌های دریایی شامل گونه‌ای به نام ایروکانجی است. گزیدگی این گونه‌ احتیاج به مراقبت پزشکی دارد، چیزی که در جزیره پیدا نمی‌شود!

دیگر دلایل خطرناک بودن این ساحل

در این جزیره، حیوانات تنها موجوداتی نیستند که ساحل فریزر را مرگ‌بار می‌کنند. اقیانوس نیز به خودی خود محیطی خشن بوده و به داشتن جریان‌های قوی شناخته شده است.

از آنجا که در فریزر نجات‌غریق‌ها مشغول گشت‌زنی نیستند و هیچ پرچم هشداری نیز نصب نشده، گردشگران معمولا داخل آب می‌پرند و پس از اندک زمانی متوجه می‌شوند که قادر نیستند به ساحل بازگردند!

فراتر از دریا، حتی ماسه‌های فریزر نیز خطرناک هستند. چه روی آن مشغول رانندگی باشید یا اینکه در حال راه رفتن باشید، باید بدانید که خطرات زیادی شما را تهدید می‌کند.

بسیاری از گردشگران علاقمند هستند که از روی رمل‌های ماسه‌ای به داخل دریاچه‌ها بپرند، اما از آنجا که ماسه‌های داخل دریاچه‌ها قابل دیدن نیستند، تشخیص عمق دریاچه‌ها عملی نیست و همین موضوع باعث می‌شود که افراد زیادی هر سال با جراحت در محدوده سر مواجه شوند.

وقتی موضوع رانندگی روی رمل‌ها باشد نیز آمار تصادف‌های بالا و سروته‌شدن ماشین‌ها، نشان می‌دهد که این تل‌های ماسه‌ای بسیار حادثه‌خیز هستند.
اگرچه فریزر به دلیل جاذبه های توریستی طبیعی آن شناخته شده است و مورد توجه گردشگران بسیاری قرار دارد، اما باید از ریسک‌ها و خطراتی که برای شما به همراه ‌می‌آورد نیز آگاه باشید.

پیشنهاد مطالعه: مطلب سرزمین عجیب هیولاها کجاست را بخوانید.

این‌طور نیست که برویم اردبیل، چند بنای تاریخی ببینیم، در بازارش بچرخیم و بعد فکر کنیم که همه جا را گشته‌ایم. جاهای دیدنی اطراف اردبیل، مثل گردنه حیران، جنگل فندقلو یا دریاچه سوها نمین، خود می‌توانند دلیل سفر باشند و ما امروز در مجله دلتا درباره دریاچه سوها نوشته‌ایم.

این دریاچه آبگیر کوچکی است که در پشت سدی در روستایی به‌همین نام ایجاد شده است. دریاچه سوها در شهرستان نمین که سوا هم تلفظ می‌شود، مانند دریاچه نئور و شورابیل توانسته است نظر بسیاری از گردشگران منطقه را به‌خود جلب کند.

دریاچه سوها کجاست؟

دریاچه سوها در فاصله چهار کیلومتری شمال شرقی روستایی به همین نام در ۳۵ کیلومتری شرق اردبیل واقع شده است. دلیل نامگذاری روستای سوها که در ابتدای جنگل‌های زیبای گیلان واقع شده است و آب و هوای معتدلی دارد، وجود چشمه‌ها و آب فراوان در اطراف آن است.

برای دسترسی به دریاچه و روستای سوها، باید از طریق جاده ارتباطی اردبیل به بریس، به نیارق رفته و از آنجا به سمت روستای سوها واقع در شهرستان نمین حرکت کنید. فاصله بین روستای سوها و دریاچه، یک مسیر خاکی حدودا پنج کیلومتری است که با خودروهای معمولی هم می‌توان به راحتی آن را طی کرد.

ویژگی‌های دریاچه

چمنزارهای سرسبز، این دریاچه کوچک را احاطه کرده‌اند که در هر نقطه از آن‌ ردپایی از آب را احساس می‌کنید و چاله‌های کوچک آب نیز، به‌وفور در اطراف دریاچه دیده می‌شوند.
زیبایی این دریاچه چنان مسحورکننده است که دل‌کندن از آن و منظره تماشایی اسب‌ها در اطراف این دریاچه‌، برای هر کسی سخت است. طول این دریاچه ۱٫۵ کیلومتر و عرض آن ۰٫۵ کیلومتر است و برای قایق‌رانی در آب‌های آرام کاملا مناسب است. از امکانات رفاهی دریاچه، می‌توان به محل اسکان، سرویس بهداشتی و آب شرب اشاره کرد.

پیشنهاد مطالعه: مطلب تنها آبشار نمکی جهان در ایران را بخوانید.

باغ بومارزو با هیولاهای خاص و تخیلی خود، به شهرت رسیده است. با وجود این که طراح این باغ حامی هنر بوده است، هنوز در رابطه با چگونگی ایجاد این باغ مرموز و عجیب، نظرات متفاوتی وجود دارد! با مجله دلتا همراه باشید تا با این باغ، آشنا شوید.

باغ بومارزو چگونه ایجاد شد؟

این پارک را یک دوک ایتالیایی، برای مقابله با فاجعه مرگ همسرش بنا کرده است. در حقیقت هیولاهای طراحی شده در این بنا، مرز بین عشق و جنون را به نمایش می‌گذارند. هدف این بوده که بازدیدکنندگان بدانند از دست دادن عشق، می‌تواند هر انسانی را به مرز جنون برساند و وادار به خلق آثاری کند که هیچ مصداق واقعی از آن‌ها وجود ندارد.

عده‌ای تصور می‌کنند که دوک، این باغ را به عنوان یک اثر هنری متفاوت خلق کرده است. دسته دیگری باغ را نشان‌دهنده غم و اندوه تصور می‌کنند که به صورت مجسمه‌های وحشتناک متجلی شده است!

خالق بومارزو یا سرزمین هیولاها کیست؟

پی­یر فرانچسکو اورسینی یک مدافع هنر و یک دوک ایتالیایی بود که در سال ۱۵۳۲ متولد شد. زندگی در اواسط سال ۱۵۰۰ روی بد خودش را به پی­یر نشان داد. وی برای همیشه همسرش را از دست داد.

پس از آن، پی­یر فرانچسکو، دیگر آن آدم سابق نبود. وی، خود را از زندگی عادی و معمول که همه از آن لذت می‌برند، دور کرد. پی­یر خودش را در هنر غرق کرد. وی آثار هنرمندان دیگر را بررسی می‌کرد، اما آن‌ها از نظر پی­­یر، پذیرفتنی نبودند.

او قصد داشت یک باغ متفاوت با دیدگاه جدید خودش خلق کند. این باغ عجیب، تنها ۵۰ مایل با شهر رم، پایتخت ایتالیا فاصله دارد. سرزمین هیولاها در دل طبیعت بی‌همتای خودش، هیولاهایی را پنهان کرده است.

باغ بومارزو، از جاذبه‌های گردشگری ایتالیا

در قرن نوزدهم، توجه به سمت باغ بومارزو کم شد. درخت‌های آن بیش از حد رشد کرده و خزه‌ها اطراف مجسمه‌ها را پوشاندند. در سال ۱۹۴۸ هنرمند دیگری فیلمی درباره طرح مجسمه‌ها در این باغ ارائه کرد. این فیلم موجب تجلیل از وی شد. پس از آن باغ دوباره مورد بازسازی قرار گرفت و به معرض دید علاقه‌مندان گذاشته شد.

پیشنهاد مطالعه: مطلب چرا نام این پل، پل شیطان است را بخوانید.